دفتر یادداشت الکترونیکی من ...
مد و فرهنگ در ایرانزمین
براستی کدام بر دیگر تاثیر میگزارد؟شاید بهتر بود یک دانشجوی رشته جامعه شناسی به این سوال پاسخ دهد.ابتدا مد را چگونه تعریف میکنیم : عبارت است از الگوهایی از رفتار و یا افکار که در بین قشر یا اقشاری از جامعه بصورت اپیدمی رشد میکند و در نهایت به هنجار تبدیل میشود . اما آیا فرهنگ ( توجه کنید که فرهنگ غنی از داشته های ماست ) تاثیر پذیر از این هنجارهای نوپاست؟براستی بله به چند دلیل.اصولأ متقاضایان مد ، در اکثریت موارد قشر جوان جامعه هستند،چرا که در عین جوانی به دنبال تجربیات نو و طبیعتا ایده های نو هستند.و تبعیت از این ایده ها جدید به اپیدمی شده و در بین اکثریت جوانان رخنه میکند ؛ البته در مواردی در بین افراد میان سال و حتی کهن سال نیز رخنه میکند(من قصد توجیه و یا تکذیب مد را ندارم چرا که نکات مثبتی دراد و نکات منفی که در ادامه به آنها اشاره خواهم کرد).اما اینگونه که میگذرد قشر جوان که هم جمعیتشان بیشتر ( در جامعه ما ایران طبق آمار 40%از جمعیت ایران بین 15 تا 30 سال هستند ) و هم در این روزگار حیطه اختیارتشان بیشتر است از الگوهایی استفاده میکند که تا پیش از در فرهنگمان نبوده.به عنوان مثال فرهنگ استفاده از تلفن همراه که بصورت الگویی بین جوانان رخنه کرد ، گسترش پیدا کرد و امروزه شاهد فرهنگ استفاده از آن هستیم ، چرا که تقربیا هر جوانان از یک یا چندین تلفن همراه بهره میبرد.
اما آیا تاثیر گزاری مد بر فرهنگ مفید است؟هم آری و هم خیر.بعضی از هنجاره مفید هستند و بعضی نه ( به دلیل امنیتی به بخش پوشاک اشاره نمیکنم ) مثلا فرهنگ استقاده از اینترنت مفید بود و تاثیرات آن بالا آمدن سطح زندگی اجتماعی در این روزهاست.اما از جمله هنجارهای مضر ، استفاده از غذاهی حاضریست که بین اکثر جوانان به هنجار تبدیل شده است و با بهانه مختلف مانند کمبود وقت از تغذیه مناسب گریزانند.پس از نظر تئوریک نتیجه میگیریم که مد بر فرهنگ متاثر و لی همانگونه که مفید نیست ، مخرب هم نیست.
امابگونه ای بعضی از آثار مد بر جامعه و فرهنگ قابل تامل است:
مثلا اینروزها که بازار کتابها و فیلمهای افزایش اعتماد به نفس داق است ؛ اکثر جوانان از نوشته های خارجی بهره میجویند و آنها را (خواسته یا نا خواسته) به آثار غنی و مفید داخلیمان ترجیح میدهند.آیا یک بیت شعر از مولانا جلال الدین با تمامی کتابهای پائولو کولیو برابری میکند؟جواب سوال هر چه که باشد باز هم دال بر قدرت و تاثیر گفتار مولانا ایرانی در مقابل پائولو کولیو برزیلیست.قصد من تخریب نیست ، شاید در مواردی پائولو کولیو را بزرگتر و آثارش را مفید تر از نویسندگان و شعرای داخلیمان بدانند ، اما این در صورتی قابل تایید است که با تحقیق و تفحس نتیجه گیری شده باشد نه با تقلید و مد.جالب اینجاست که زیاد مشاهده میشود عدم مطالعه و یا مشاهده کامل اثر و نتیجه گیری از آن و در نهایت پیروی از نتیجه گیریهای ناشی از مشاهده بخشی از اثر(من قصدم مقایسه نبود و فقط یک مثال بود چرا که مولانا را جوری میستایم ، و کولیو را جور دیگر.)
به امید روزی که تمام هنجارهای جامعه ایرانمان ... .
نظرات:
| onvan nadare |
| «nanaz_shzgirl» می‌گوید: |
| «webloget khobe afarin ama to ro khoda ensan bodano be hame yad bede to in jameeye vahshi » |
